بررسی اثرات ترمیمی عصاره آویشن (thymus vulgaris) برسلول های بتای پانکراس در رت های دیابتی شده نر بالغ نژاد ویستار

سابقه و هدف: دیابت قندی شایع ترین بیماری متابولیسم غیرطبیعی کربوهیدرات هاست که به علت نقص در ترشح انسولین توسط پانکراس، نقص در عملکرد انسولین و یا هر دو ایجاد می گردد. در این مطالعه، اثر هیپوگلیسمیک عصاره آویشن و همچنین اثر ترمیمی آن برسلول های بتای پانکراس مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، رتهای نر نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم در دمای 2±22 درجه سانتی گراد نگهداری و به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه های تجربی با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین با دوز 70 میلی گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند. سه گروه از رتها عصاره آبی آویشن را به مدت 21 روز متوالی با دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم از طریق گاواژ دریافت کردند. پس از پایان دریافت عصاره، خونگیری از قلب صورت گرفت و میزان گلوکز، سطح گلیکوژن کبد، سطح فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (sod)، میزان مالون دیآلوئید (mda) و ظرفیت آنتیاکسیدانتی پلاسما (frap) تعیین گردید. در پایان پانکراس حیوانات برای مطالعات بافت شناسی خارج شد. یافته ها: میزان گلوکز و mda سرم در گروه دیابتی افزایش (001/0p<) و میزان آنزیم sod سرم و گلیکوژن کبد کاهشی (001/0p<) را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد. دوز 400 میلی گرم بر کیلوگرم کشنده بود. تیمار حیوانات دیابتی با عصاره آویشن در دوزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم موجب افزایش فعالیت آنزیم sod، frap، گلیکوژن کبد و کاهش میزان گلوکز و mda در سرم شد. همچنین بررسی های بافتشناسی نشان دادند که این عصاره در رت های دیابتی سبب ترمیم بافت پانکراس شده است. نتیجه گیری: درمان حیوانات دیابتی با عصاره آویشن علاوه بر کاهش میزان گلوکز سرم، دارای اثرات سودمندی در ترمیم بافت پانکراس است